گردشگری بین المللی

از دیدگاه سازمان جهانی جهانگردی، جهانگردی بین المللی با گردشگری داخلی متفاوت است و به محدوده مرزی کشور مربوط می شود. ولی این بدان معنی نیست که هر مسافر بین المللی، یک بازدید کننده تلقی شود. مسافر کسی است که برای خارج شدن از محل سکونت خود، سفر می کند. برای مثال کارگری که برای کار از مرز خارج می شود بازدیدکننده محسوب نمی شود. جهانگردی بین المللی همیشه، در وهله اول، از نظر اقتصادی مدنظر قرار می گیرد، زیرا این شکل گردشگری نقش مهمی در بازرگانی و جریان ارزی ملت ها بازی می کند.

گردشگری داخلی نیز تحت الشعاع جهانگردی بین المللی است، با وجود این، تصور بر این بود که این گونه مسافرت ها اثر بین المللی ندارند و آمارهای تجاری به همان کشور مربوط بوده و اهمیت دارند. بدیهی است که این دو گردشگری رابطه تنگاتنگی باهم دارند.

مسافران، تحت تأثیر شرایط محیطی قرار می گیرند، و با توجه به عوامل خارجی مانند رشد نسبی درآمد واقعی، تفاوت قیمت بین کشورها و سیاست بین الملل، مسافرت های داخلی جای خود را به جهانگردی بین المللی می دهند و یا برعکس. در چند دهه گذشته، در بسیاری از کشورهای غربی

میراث فرهنگی و جهانگردی و تأثیر متقابل بین یکدیگر

     بر اساس تحقیقات به عمل آمده توسط (w.t.o) 40 درصد از اوقات جهانگردان صرف بازدید از میراث فرهنگی و طبیعی می شود و بدین دلیل می توان نتیجه گرفت که 40 درصد از درآمد جهانگردی به واسطه وجود میراث فرهنگی و طبیعی می باشد بدیهی است در صورتی که گرایش جدی به سمت گردشگر فرهنگی باشد این درصد نیز افزایش خواهد یافت.

     برای توسعه جهانگردی در ایران ضرورتاً باید به گردشگری فرهنگی تاکید شود و برای رونق گردشگر فرهنگی نیازمند، توسعه و احیاء میراث فرهنگی و طبیعی کشور می باشیم، از طرف دیگر براساس مطالعه عملکرد گذشته میراث فرهنگی و وضعیت اقتصادی کشور این امر از طریق کمک های دولت میسر نخواهد بود. ولی در صورتی که ساختار مناسب و تمهیدات لازم ارائه شود می توان شاهد رشد چشمگیر توسعه جهانگردی و به همراه آن افزایش درآمد ارزی کشور باشیم و به طبع آن میراث فرهنگی، از محل درآمدهای ایجاد شده سهم خود را به تناسب نقشی که در اقتصاد کلان ایفا کرده مطالعه و برای توسعه و احیاء میراث فرهنگی و طبیعی کشور به کار برد.

اشتغال و جهانگردی

     مجموعه فعالیت های گسترده ای که معمولا توسعه گردشگری در کشورها ایجاد می کند، بیش از هر بخش فعالیت اقتصادی، دیگر فرصت های شغلی را فراهم می آورد. این بدان علت است که صنعت جهانگردی اصولا یک فعالیت خدماتی است و نیروی انسانی بیش تری را طلب می کند. اثرات افزایش اشتغال در بخش جهانگردی و گردشگری در کشورهای در حال توسعه به ماتب بهتر از کشورهای صنعتی است. به طوری که دبیر کل سازمان جهانی گردشگری « فرانچسکو فرانجیالی » در چهارمین مجمع عمومی، فقرزدایی و اشتغالزایی را به عنوان روز جهانی جهانگردی در سال 2003 انتخاب می کند. وی در همان سال با اشاره به اشتغالزایی این صنعت، توجه و تقویت پایه های رونق این صنعت عظیم در جهان را به عنوان وسیله ای برای فراهم آوردن زمینه های جذب نیروی کار، جهت مبارزه با فقر کشورها می داند.

     فعالیت های صنعت جهانگردی عموما شامل صنایع ساختمانی ( هتل ها، رستوران ها و ... ) صنایع غذایی (رستوران ها، چایخانه ها و ... ) بخش تجاری ( آژانس های مسافرتی ، تورگردان ها و مشابه آن ) صنعت حمل و نقل ( هوایی، ریلی، زمینی و دریایی ) ، راهنمایان، مراکز فروش کالا ها و امثال آن می یابند. اشتغالزایی صنعت گردشگری به سه گروه اشتغال مستقیم، غیر مستقیم و القایی تقسیم می شود.

انواع جهانگردی

     براساس تعاریف سازمان جهانی جهانگردی، جهانگرد کسی است که به سرزمین یا کشوری غیر از محل اقامت دائمی خود مسافرت می کند و دست کم یک شب و حداکثر یک سال در آنجا می ماند و دلیل عمده مسافرت او تفریح، استراحت، دیدار بستگان، درمان، زیارت اماکن مقدس، بازدید از آثار تاریخی و مراکز هنری و فرهنگی، شرکت در مسابقات ورزشی یا تماشای آن، دیدن نمایشگاه های بازرگانی یا مراکز فعالیت های اقتصادی و شرکت در همایش ها و نشست ها است.

      همایش ها

     به برکت ارتباط و دوستی میان ملل و از سوی دیگر، بروز مشکلات گوناگون اقتصادی، سیاسی، نظامی، فرهنگی و ... در سطح ملی و بین المللی هر ساله نشست ها و گردهمائی های بسیاری درگوشه وکنار جهان، برای یافتن راه حل مسائل و بستن پیمان ها، برگزار می شود و هزاران تن از نمایندگان دولت ها و ... در این گردهمائی هاشرکت می کنند.

      اقتصادی و بازرگانی

     به گواهی تاریخ، انسان از بدو پیدایش، همواره در پی معاش و تأمین نیازهای زندگی، مسکن و محل اقامت دائمی خود را ترک می کرده و برای مبادله کالا و دست ساخته های خویش با سایر نیازمندی های زندگی راهی شهرها و کشورهای دیگر می شده است.

جهانگردی و مسافرت

     آثاری که در نقاط مختلف زمین از دوران های قدیم باقی مانده است اسناد زنده و گویای تاریخ هستند و ما قبل از تاریخ مدون از آن ها بهره مند می شویم آثار به جا مانده از گذشتگان وپیشینیان از قبیل اشکال و صور ونقوش ، تفکرات و قدرت و عظمت و یا حقارت آن اقوام را به ما نشان می دهد در صورتی که تاریخ فقط حوادث وقوع یافته و تصاویر خشک و بی روح آن ها را مجسم می سازد . آری ویرانه کاخ ستمگران و بناهای شگفت انگیز اهرام مصر و برج بابل و کاخ های کسری و آثار تمدن قوم سبا و صدها نظایر آن بناها که در گوشه و کنار جهان پراکنده اند هر یک در عین خاموشی هزار زبان دارند و سخن ها می گویند اینجاست که شاعران نکته سنج هنگامی که در برابر خرابه های این کاخ ها قرار می گرفتند تکان شدید در روح خود احساس کرده و اشعار شور انگیزی می سرودند. مطالعه یک سطر از این تاریخ های زنده معادل مطالعه یک کتاب قطور تاریخی است و اثری که این چنین مطالعه ای در بیداری روح و جان بشر دارد با هیچ چیز دیگری برابری نمی کند زیرا وقتی که در برابر آثار گذشتگان قرار می گیریم گویا ویرانه ها جان می گیرند و استخوان های پوسیده زیر خاک قوی و محکم می شوند و جنب و جوش پیشین خود را آغاز می کنند اما وقتی بار دیگر نگاه می کنیم همه را خاموش و فراموش شده می بینیم. مقایسه این دو حالت نشان می دهد که افراد خود کامه چه کوتاه فکرند که برای رسیدن به هوس های زودگذر به هزاران جنایت آلوده می شوند. این گونه است که خداوند در قرآن مجید دستور می دهد تا مسلمانان در روی زمین به سیروگردش بپردازند و آثار گذشتگان را در دل زمین یا روی خاک با چشم خویش ببینند و عبرت بگیرند.

گردشگری و محیط جغرافیایی

        محیط به عنوان یکی از ارکان اصلی جریان گردشگری محسوب می شود. از این رو گردشگری و محیط ( در ابعاد انسانی و طبیعی ) به طور متقابل به هم وابسته می باشند. محیط، بسیاری از جاذبه ها را شکل می دهد و پیشبرد توسعه گردشگری به کیفیت محیط مورد بازدید وابسته است. علاوه بر آن، اجرای پروژه های گردشگری در مراحل مختلف همچون، انتخاب و تعین محل، ایجاد امکانات دسترسی به محل های مورد نظر، احداث هتل ها، مهیانمودن تاسیسات زیربنایی، همگی در رابطه با محیط بوده و توجه به ابعاد محیطی در پروژه های گردشگری همیشه در اولویت قرار دارد.

      با گسترش گردشگری، استفاده از محیط برای بهره برداری نیز افزایش خواهد یافت و لاجرم برای بهره برداری بیشتر مرتبا مورد پردازش قرار گرفته و بازساخت های محیطی مداومی را پشت سر می گذارد. بازساخت های محیطی با رویکرد به دورنمای گردشگر در سطوه بالاتر، کیفیت تجربه گردشگری را مدنظر داشته و با بی توجهی به کنش های محیطی، تنها سودآوری آن را مورد توجه قرار می دهد. به عقیده کازه منابع مورد نیاز گردشگران عبارتند از:

1- منابع طبیعی؛ مانند آب و هوای مناسب، عوارض مختلف زمین ( توبوگرافی ) مانند کوه ها، تپه ها، دریاچه ها، سواحل و مجموعه گیاهان و جانوران.

2- منابع اجتماعی- فرهنگی؛ مانند فعالیت ها و جلوه های هنری، جشنواره ها و دیگر موارد انسانی که شکل دهنده فرهنگ محیطی است.