محیط به عنوان یکی از ارکان اصلی جریان گردشگری محسوب می شود. از این رو گردشگری و محیط ( در ابعاد انسانی و طبیعی ) به طور متقابل به هم وابسته می باشند. محیط، بسیاری از جاذبه ها را شکل می دهد و پیشبرد توسعه گردشگری به کیفیت محیط مورد بازدید وابسته است. علاوه بر آن، اجرای پروژه های گردشگری در مراحل مختلف همچون، انتخاب و تعین محل، ایجاد امکانات دسترسی به محل های مورد نظر، احداث هتل ها، مهیانمودن تاسیسات زیربنایی، همگی در رابطه با محیط بوده و توجه به ابعاد محیطی در پروژه های گردشگری همیشه در اولویت قرار دارد.
با گسترش گردشگری، استفاده از محیط برای بهره برداری نیز افزایش خواهد یافت و لاجرم برای بهره برداری بیشتر مرتبا مورد پردازش قرار گرفته و بازساخت های محیطی مداومی را پشت سر می گذارد. بازساخت های محیطی با رویکرد به دورنمای گردشگر در سطوه بالاتر، کیفیت تجربه گردشگری را مدنظر داشته و با بی توجهی به کنش های محیطی، تنها سودآوری آن را مورد توجه قرار می دهد. به عقیده کازه منابع مورد نیاز گردشگران عبارتند از:
1- منابع طبیعی؛ مانند آب و هوای مناسب، عوارض مختلف زمین ( توبوگرافی ) مانند کوه ها، تپه ها، دریاچه ها، سواحل و مجموعه گیاهان و جانوران.
2- منابع اجتماعی- فرهنگی؛ مانند فعالیت ها و جلوه های هنری، جشنواره ها و دیگر موارد انسانی که شکل دهنده فرهنگ محیطی است.
