اصولا گردش در طبیعت و دیدن جلوه هایی از هنرنمایی الهی، امری است که دل ها را زنده می کند و به انسان شادابی و نشاط می بخشد و در قران آیات بسیاری است که آدمی را به تفکر در طبیعت بیرون از خود دعوت می کند.
ایران بزرگ، یادگار گرانقدر نیاکانی است که هر یک در هنگام زندگانی گامی در بلند آوازگی وطن خود برداشته و یادگارنی گرانبها برای ما باقی گذاشته اند. یادگارهایی از تمدن و فرهنگ غنی ایرانی که مملو از اخلاق و ادب انسانی است.
ایران یکی از نخستین جاهایی است که انسان طی سیر تحول تاریخی خود به سوی مدنیت و انسانیت از آن گذر کرده است.
آنچه در هگمتانه، هفت تپه، شهرسوخته، تپه های سیلک و... به دست آمده است گواه راستینی است بر اینکه انسان، انسانیت را اولین بار در سرزمین ما تجربه کرده است. کشف آثار باستانی پیش از تاریخ، اشیاء مربوط به عصر مفرغ، عصرآهن و... نشان می دهد ایران به راستی گهواره تمدن بشری بوده و جای جای این خاک پاک، جزء میراث جهانی بشر به شمار می رود.
کشوری که حتی با وجود تازش مکرر اقوام بیگانه ی نیمه وحشی که به طور مستمر ثروت و تمدن ایران را مورد تاخت و تاز و چپاول قرار می دادند، همواره سربلند و سرافراز باقی مانده و همانند ققنوسی از پس آتش های خاکستر کننده ی تاریخ زایشی دوباره یافته است.
کشور فردوسی، سعدی و حافظ؛ موطن بزرگ ترین دانشمندان و فیلسوفان جهان؛ بوعلی سینا، محمدبن زکریای رازی، خیام و ...که هر یک هنوز و همواره در اوج می درخشید و جهان بشری را از تلالو خود روشنایی می بخشند.
