گردشگری بین المللی

از دیدگاه سازمان جهانی جهانگردی، جهانگردی بین المللی با گردشگری داخلی متفاوت است و به محدوده مرزی کشور مربوط می شود. ولی این بدان معنی نیست که هر مسافر بین المللی، یک بازدید کننده تلقی شود. مسافر کسی است که برای خارج شدن از محل سکونت خود، سفر می کند. برای مثال کارگری که برای کار از مرز خارج می شود بازدیدکننده محسوب نمی شود. جهانگردی بین المللی همیشه، در وهله اول، از نظر اقتصادی مدنظر قرار می گیرد، زیرا این شکل گردشگری نقش مهمی در بازرگانی و جریان ارزی ملت ها بازی می کند.

گردشگری داخلی نیز تحت الشعاع جهانگردی بین المللی است، با وجود این، تصور بر این بود که این گونه مسافرت ها اثر بین المللی ندارند و آمارهای تجاری به همان کشور مربوط بوده و اهمیت دارند. بدیهی است که این دو گردشگری رابطه تنگاتنگی باهم دارند.

مسافران، تحت تأثیر شرایط محیطی قرار می گیرند، و با توجه به عوامل خارجی مانند رشد نسبی درآمد واقعی، تفاوت قیمت بین کشورها و سیاست بین الملل، مسافرت های داخلی جای خود را به جهانگردی بین المللی می دهند و یا برعکس. در چند دهه گذشته، در بسیاری از کشورهای غربی روزهای تعطیل تبدیل به سفرهای بیرون شهری شده اند و این به علت بالا رفتن استاندارد زندگی و کسب درآمدهای اضافی است، در حالی که در کشورهای در حال توسعه گردشگری داخلی افزایش یافته است.

سرعت زیاد قطار به معنی قابلیت توسعه صنعت گردشگری در عرصه بین المللی بود. می توان سفرهای دریایی آسان را هم به آن اضافه کرد. تا سال 1901 تعداد افرادی که از کانال انگیس به طرف فرانسه یا بلژیک می رفتند به نیم میلیون نفر در سال رسید. شرکت های کشتیرانی نگران کابین های خالی کشتی هایشان بودند. مثلا شرکت ناوبری پنینسولار و اورینتال استیم دریافت که عمده مسافران آنان به هندوستان و خاور دور در مارس سوار کشتی می شوند. متعاقبا ترتیبی دادند تا مردم ایام تعطیل را با رغبت بیشتری در مسیر دریایی لندن به لیبسون و جیبرالتار بگذرانند. دیگر شرکت ها نیز کشتی های قدیمی خود را در مسیر گشت های تابستانی قرار دادند.

قلعه دریایی سیدون، سیدون لبناناما عصر واقعی مسافرت های جمعی و گروهی بین المللی پس از جنگ جهانی دوم با مسافرت های هوایی، رشد بیشتری یافت. در دوران پس از جنگ، بخش عمده هواپیماهای ترابری مثل داگلاس داکوتا که از اعتماد و قابلیت بالایی برخوردار بود با همراهی خلبانان نظامی به کار حمل و نقل مسافر پرداختند. و به صورت پروازهای چارتر وارد عمل شدند. متخصصین گردشگری هم برای پروازهای اروپایی مثل پاریس و اوستند از آنها استفاده می کردند. ولادیمیر رایتس روش نوینی را برای گردشگری در 20 می 1950 در شرکت جدید التاسیس افق، یا هورایزن ابداع کرد و طی آن سفر دو هفته ای به کالوی را طراحی نمود. سفر با این تور اختصاصی برای هر نفر 32 پوند و 10 سنت بود. مسافران می توانستند در چادرهای سفر بخوابند روی دو وعده غذا و شراب محلی بخورند. چنین سفری برای مردم جنگ دیده جنگ جهانی دوم بسیار روحیه بخش بود. ظرف مدت 10 سال شرکت وی گردشگری گروهی را شروع کرده بود و مقاصد پالما دومایورکا (1952 )، لوردس ( 1953 ) کوستا براوا ( 1954 ) آلگیرو (1954 ) دمینورکا ( 1955 ) پورتو ( 1956 ) کازابلانکا ( 1957 ) و کاستادلسول ( 1959 ) را پوشش می داد.

اما این تورها با خطوط هواپیمایی ارزان و بوسیله پکیج های گردشگری بین المللی انجام می شدند. معرفی سیستم قانونمند خطوط هواپیمایی پس از جنگ نیز از عوامل موثر در توسعه صنعت گردشگری بود موافقتنامه های دو جانبه سبب تثبیت قیمت بلیط هواپیماها می شد و همین امر صندلی های خالی هواپیما را با حداقل می رسانید. بویژه اینکه خرید یکجای انبوه بلیط ها توسط تورهای جمعی متضمن سود اقتصادی این خطوط می باشد. و بدین سان اساس تورهای گروهی نوین بنا نهاده شد. این پیشرفت ها با افزایش جدی کیفیت استانداردهای زندگی در بریتانیا همراه شدند. و در اواخر دهه 1950 بود که هارولد مکمیلان جرات کرد مدعی شود « هرگز چنین تجربه خوبی نداشته اید.» همچنین در اواخر این دهه تحول چشمگیر دیگری حادث شد. افت ارزش پزوتا سبب شد که اسپانیا مقصد خوبی برای گردشگران شود ارزانی نرخ اسکان، گردشگران زیادی را جذب کرد. توریسم گروهی در این ایام به شدت رونق گرفته بود و میدان آن ها در پی افزایش فرصت های گردشگری و کاهش نرخ ها در کشورهای دیگری بودند که استاندارد زندگی در آن ها پایین تر باشد. اما نقاط فقیر دنیا که در آن ایام شاهد جذب گردشگر بودند با رشد استانداردهای زندگی مواجه شدند و از قبل توریسم سود سرشاری کسب کردند. اسپانیا و جزایر بالریک از مقاصد اصلی توریسم شدند و در دهه 1980 توسعه در آن ها به اوج خود رسید. در عین حال متولیان صنعت توریسم در بریتانیا آنگارو را در پرتغال بنا کردند. جستجوی بی وقفه برای یافتن مقاصد جدید و ارزانتر سبب شد این صنعت به جزایر یونان، ایتالیا، تونس مراکش بخش هایی از سواحل ترکیه و اخیراً کرواسی کشیده شود. امروزه برای کارگرانی که در لندن زندگی می کنند دسترسی به ونیز به مراتب سخت تر از دسترسی به برایتون در 100 سال قبل است. این تحولات سبب شد تا از دهه 1970 به بعد سواحل بریتانیا از رونق بیافتند. برخی از این نواحی ساحلی مثل نیوبرایتون کلا از بین رفتند ص 7 برخی دیگر هم دوباره خود را احیا کردند و امروزه شاهد سفرهای روزمره و حضور گردشگران در ایام تعطیل آخر هفته هستند.

گردآوری شده توسط رئوف موسوی